Kişinin kendisini aşırı şekilde özel görmesi ve başkalarından sürekli hayranlık beklemesi olarak tanımlanabilen narsizm, genellikle empati yoksunluğu ve eleştiri kabul edememe gibi belirtilerle fark edilir. Narsist ebeveynlerde ise çocuklarının duygusal ihtiyaçlarını görmezden gelme ve sadece kendi çıkarını düşünme gibi davranışlar gözlemlenebilir. Narsist ebeveynlerle yaşamak, kişinin psikolojik sağlığında uzun vadede ciddi hasarlar bırakabilir. Bu nedenle bu belirtileri fark edip önlem almak oldukça önemlidir.
Narsist ebeveynler, çocuklarını kendi duygusal ihtiyaçlarını karşılamak için bir araç olarak görürler. Bu ebeveynler, çocuklarının başarılarını kendi başarıları gibi yüceltir, çocuklarının başarısızlıklarını ise kişisel bir aşağılama olarak kabul ederler.
2004 yılında yapılan bir analizde, narsist ebeveylerde görülen aşırı kontrolcü ve müdahaleci davranışların, çocukların özgüven gelişimini engelleyebildiği ortaya çıktı.Narsist ebeveynler, çocuklarını sürekli eleştirir ve onlardan mükemmel olmalarını beklerler. Çocukları, ebeveynlerinin onayını almak için sürekli bir çaba halindedir.
Yapılan araştırmalarda, bu tür davranışların çocuklardaki yetersizlik hissini tetiklediği belirlendi.Narsist ebeveynler, çocuklarının duygusal ihtiyaçlarını göz ardı edebilirler. Ayrıca çocuklarının düşüncelerini, hislerini ve davranışlarını kontrol etmeye çalışırlar.
Bu durum, çocukların bağımsızlık geliştirmelerini engeller ve çocukları duygusal olarak daha bağımlı hale getirebilir. Duygusal ihmal, uzun vadede bağlanma bozuklukları ve ilişki sorunlarını da beraberinde getirir.Narsist ebeveynler, çocuklarının duygusal deneyimlerine empatiyle yaklaşmakta zorlanır ve çocuklarının hislerini küçümserler. Bu da çocukların, yetişkinlikte kaygılı ya da kaçıngan bağlanma stilleri geliştirmelerine neden olabilir.Narsist ebeveynler, ailedeki hiyerarşiyi bozarak, çocukları yetişkin gibi hissettirebilirler, hatta bazen onlara eşleri gibi davranabilirler. Bu durum, çocukları, ebeveynin duygusal ihtiyaçlarını karşılamak gibi büyük bir sorumlulukla baş başa bırakır.
Aile içindeki rol belirsizliği, çocuğun gelişimi için zararlıdır çünkü çocuk, kendi rolünü ve sınırlarını net bir şekilde tanımlayamaz.Narsist ebeveynler, çocuklarına yalnızca onların beklentilerini yerine getirdiklerinde sevgi gösterirler. Bu sevgi, koşullu olabilir ve çocuğun bunu kazanması için her zaman belirli bir başarıyı veya davranışı sergilemesi gerekebilir.
Şartlı sevgi, çocuklarda düşük özsaygı ve depresyon gibi duygusal sorunlara yol açabilir.Narsist ebeveynler, çocuklarını başkalarıyla sürekli olarak kıyaslar ve onlardan mükemmeliyet beklerler. Bu kıyaslamalar, çocukların özgüvenlerini zedeleyebilir.
Çocuklar başkalarıyla kıyaslandıklarında, sürekli olarak ideal olma baskısı hissederler. Bu da gün sonunda kaygı bozukluklarına ve depresyona neden olabilir.Narsist ebeveynler, çocuklarını suçluluk, korku veya utanç duyguları yoluyla manipüle edebilirler. Çocuğun, ebeveyninin ruh haline göre şekillenen bir davranış biçimi geliştirmesi yaygındır.Narsist bir kişinin istismarına uğruyorsanız, sağlam sınırlar koymaya özen göstermeniz gerekir.
Duygusal destek almak için güvendiğiniz kişilerle iletişim kurmak ve profesyonel yardım almak iyileşme sürecini hızlandırabilir.